kulüplerine artık Serie A’dan da-
ha fazla para kazandıran organi-
zasyonlar olması; Chelsea, Manc-
hester City ve Paris St. Germain
gibi aniden yüklümiktarda nakit
girdisi sağlayabilen kulüplerin or-
taya çıkması ve ileriyi iyi görme-
den yapılan aşırı harcamalar, Inter
ile Milan’ın görece olarak Avru-
pa’nınmaddi açıdan zirvesinde
yer alan kulüpleri bir hayli geriden
takip etmek zorunda kaldığının
bir göstergesi… Özellikle Serie
A’nın genel anlamda Avrupa ge-
nelinde bir itibar kaybı yaşıyor ol-
ması da bu sorunların yakın gele-
cekte aşılabilme ihtimalini zayıf-
latıyor.
İki kulübün geçmişin ne denli ge-
risinde kalmaya başladıklarına
dair verilebilecek bir diğer güzel
örnek de yine çeyrek asır önce-
sinden… 1990’da, kulüpler kadro-
larında üç yabancı oyuncu bulun-
durabiliyorken, Milan’ın yabancı-
ları Ruud Gullit, Marco van Basten
ve Frank Rijkaard, son Avrupa
şampiyonu Hollanda Millî Takı-
mı’nın en önemli oyuncuları ko-
numundaydı. Keza Inter’in yaban-
cıları Lothar Matthaus, Andreas
Brehme ve Jürgen Klinsmann da
son dünya şampiyonu Federal Al-
manya Millî Takımı’nın yıldızla-
rıydı. Namağlup dünya üçüncüsü
olan İtalya Millî Takımı’nın da o
günkü iskeleti, Milanlı ve Interli
oyunculardan oluşmaktaydı.
Bugün ise yabancı sınırı olmama-
sına karşın Milan ve Inter’in artık
dünya çapında oyuncuları oldu-
ğunu söylemek zor. Örneğin Bre-
zilya’daki son Dünya Kupası’nda
ilk üçe giren takımlarda oynayıp
da şu anda Inter kadrosunda yer
alan isimler Arjantin’den Cam-
pagnaro ile Palacio ve Alman-
ya’dan Podolski…Milan’da ise
aynı kritere uyan tek isim, Hollan-
dalı Nigel de Jong… Üstelik bu
oyuncular, formasını giydikleri
takımların yıldızları değil, hatta
düzenli olarak ilk 11’de dahi şans
bulamıyorlar.
Şu ana kadar kazandıkları toplam
10 Avrupa şampiyonluğuyla bu
alanda Milano’yu Madrid’le bir-
likte zirveye taşıyan Milan ve
Inter, aynı zamanda şehirlerine iki
Avrupa şampiyonu birden çıkaran
tek şehir olma unvanını da ka-
zandırmış durumda. Son birkaç
yıldaki duraklama yakın gele-
cekte de devam edecek ve bu iki
ekip Avrupa futbolunda iyice göz-
lerden uzakmı kalacak yoksa Mi-
lano yeniden kıtanın en önemli
futbol merkezlerinden biri olarak
haritada parlayacak, bunu elbette
zaman gösterecek.
Artık isterseniz bu noktada gele-
cekle ilgili olasılıklardan ziyade
yeniden geçmişe odaklanalımve
iki takımın Avrupa şampiyonluk-
ları unvanlarını korumalarının
25’inci ve 50’nci yıllarında bu za-
ferlerin nasıl yaşandığına dair ay-
rıntıları bir kez daha hatırlayalım…
Inter tarihinin en iyisi
Inter 3-1 Real Madrid
27 Mayıs 1964
Inter’in kulüp tarihinde pozitif an-
lamdaki en büyük kırılma nok-
tası, herhalde 1960 yılında Arjan-
tinli Helenio Herrera’nın teknik
direktörlüğe getirilmesiydi. Avru-
pa’da daha evvel Atletico Madrid
ve Barcelona gibi takımları çalış-
tıran ve bunların ikisiyle de şam-
piyonluklar yaşayan Herrera,
Inter’le de Serie A’daki ilk zaferini
üçüncü sezonunda yaşamıştı.
Ancak önünde çok daha büyük
bir sorumluluk vardı zira biraz
önce de belirttiğimiz üzere aynı
sezon Milan Şampiyon Kulüpler
Kupası’nı kazanmış ve bu kupayı
İtalya’ya getiren ilk takım olmuş-
tu. Inter’in de artık hedefi önce-
likle ezeli rekabette dengeyi
sağlamaktı.
Mavi-siyahlılar 1963-64 sezonun-
da Avrupa macerasına Everton
karşısında başladı ve rakibini iki
maç sonunda tek golle de olsa saf
dışı bırakmayı başardı. Ardından
Monaco, Partizan ve Dortmund’u
eleyen Inter, böylece finalde Real
Madrid’in rakibi olmuştu. 27 Ma-
yıs’ta Viyana’nın ev sahipliğini
yaptığı finalde öncelikle İspanyol-
ların Puşkaş, Di Stefano, Gento ve
Amancio gibi yıldızlardan oluşan
hücumgücünü Picchi, Guarnieri,
Burgnich ve Facchetti’denmüte-
şekkil savunma hattıyla durdur-
mayı başaran Inter, ardından da
hücumdaki yıldızlarından Sandro
Mazzola’nın sazı eline almasıyla
birlikte ibreyi lehine çevirmişti.
Mazzola, ilk yarının bitimine iki
dakika kala takımını öne geçirir-
ken, ikinci yarıda Milani farkı ikiye
çıkartarak Inter’i iyice rahatlatı-
yordu. Karşılaşmanın bitimine 20
dakika kala Felo’dan gelen gol,
Real Madrid’i yeniden umutlan-
dırdıysa da 79. dakikada bir kez
daha sahneye çıkan Mazzola
maçın skorunu tayin ediyor ve
3-1’lik galibiyet, Inter’e tarihinin
ilk Avrupa şampiyonluğunu geti-
riyordu.
Inter 1-0 Benfica
27 Mayıs 1965
Inter’in önünde artık daha büyük
bir sınav vardı. O da bu başarıyı
tekrar etmek, şampiyonluk unva-
nını koruyabilmekti. Üstelik bunu
başarmaları hâlinde ezeli rakipleri
Milan’ı da bu alanda geride bıra-
kacaklardı. 1964-65 sezonunda
Şampiyon Kulüpler Kupası’na bu
hedefle giren Helenio Herrera ve
öğrencileri, ilk turu bay geçmele-
rinin ardından ikinci turdaki ilk
maçlarında Dinamo Bükreş’i
6-0’lık skorla mağlup ederek id-
dialarını açıkça ortaya koyuyordu.
Rövanşı da 1-0 alarak çeyrek fi-
nale kalan Inter, bu turda ise kar-
şısında İskoç şampiyonu Ran-
gers’ı buldu. Mavi-siyahlılar Mila-
no’daki ilkmaçta bir ara üç farklı
öne geçip tur vizesini neredeyse
cebine koyduysa da daha sonra
gelen bir Rangers golümaçın 3-1
bitmesini sağlamış ve işi ikinci
maça bırakmıştı. Glasgow’daki
söz konusumücadeledeyse ev
sahibi ekip erken bir gol bulmanın
da etkisiyle Inter’i bir hayli zorla-
mış fakat maçta başka gol olma-
yınca İtalyan ekibi yine de turu
geçmeyi bilmişti.
Final öncesinde Inter’in önündeki
son engel Liverpool’du. Anfi-
eld’daki ilkmaçta Kırmızılar fır-
tına gibi esmiş ve 3-1’lik bir gali-
biyet elde etmişti. Dolayısıyla In-
ter’in üst üste Avrupa şampiyon-
luğu hayalleri de büyük ölçüde
örselenmişti. Ancak ikinci maçta
roller tamamen değişecekti. Kar-
şılaşmanın henüz 10. dakikası
dolmuşken Inter 2-0’lık üstünlüğe
ulaşmıştı. Yeterli skoru elde et-
mesine karşın frene basmayan
mavi-siyahlılar, ikinci yarının or-
talarına doğru kaptanları Facc-
hetti ile üçüncü golü de bulmuş ve
bir kez daha Kupa 1 finaline adla-
rını yazdırmayı başarmıştı. Ayrıca
bumaç, genellikle takımına uygu-
lattığı katı savunma anlayışıyla
Milan’ı 90’lı yıllarda dünyanın en iyi takımı haline getiren üç
Hollandalı; Gullit, Van Basten ve Rijkaard...
Inter’e damga vuran Alman yıldızlar Matthaeus, Klinsmann ve Brehme...
Inter ,Şampiyon Kulüpler Kupası’ndaki son zaferini 1965 yılında
Benfica karşısında yaşamıştı.
Şampiyon Kulüpler Kupası’nın
1964 finalinde Inter ve Real
Madrid kaptanları seremonide...
48
49
