var. Bahri Havadır benim tale-
bemdir. Çok adamyetiştirdim.
Yüksel Aytuğ da benim öğrencim.
Gerçekten Genel Yayın Yönetmeni
olacak kapasitede bir yetenektir
kendisi. Kalemi çok güçlü. Ajans
kapatılınca iyot gibi açıkta kaldık.
Ben bir sorumlu olarak onlara iş
bulmak zorundaydım. Birçok kişi
iş buldu ama ben yine açıktaydım.
O zaman Şansal Büyüka, Güneş’in
başındaydı. Ben de oraya gidecek-
tim. Mehmet Ali Bey de istedi
beni. İslamÇupi ağabey, cemiyet
lokaline geldi bir gün. Cağaloğ-
lu’nda bulunan Türkiye Gazeteci-
ler Cemiyeti’nin en üstü eskiden
lokaldi. Orada mesleğin keyfini
sürerdik. O zaman çok paramız da
yoktu. Jetonlarla gezerdik. Ama
fotoğraf makinemher zaman ya-
nımdaydı. Benim silahımdı. Kayıt
cihazımda yanımdadır her za-
man. Hâlâ da yanımda. İslam ağa-
bey bana, “Seni yarın Milliyet
Gazetesi’ne bekliyorum. Namık
ağabey seninle görüşecek” dedi.
“Ama ağabey ben Güneş’e gidiyo-
rum” dedim. “Olsun, sen gel” ce-
vabını verdi. Ajanstayken bizim
geçtiğimiz haberlere, ismi lâzım
değil birçok arkadaşımız imzasını
atardı. Ajans gizli kahramandı o
dönemde, çünkü çok atlatma
haber yapıyorduk. Bunlar bilin-
mezdi. B.M., H.Y. gibi rumuzlar
kimliğimizi ortaya koyardı as-
lında. Ertesi gün gittim. Namık
ağabeyin odasına girerken bile sı-
kıntı çektim. Çünkü adam impa-
rator. Çok sevecen fakat ağırlığı
var. İmparator lâkabı boşuna ta-
kılmamış. Odasının kapısı her za-
man açıktı. İsteyen istediği zaman
girebilirdi. Ben çekine çekine git-
tim. Namık ağabey bana, “Seni ta-
nımıyorum ama ajansta müdür
olduğunu biliyorum. İslamÇupi
seni bana çok övdü. Seninle bir-
likte buraya üç kişi istiyorum”
dedi. O arada Bahri Havadır, Türki-
ye’ye geçmişti. Yalçın Türk ve Ha-
kan Yıldırım işsizdi. “Namık ağa-
bey yanlış anlama ama ben orada
spor müdürüyüm. Yanımda arka-
daşlarımvar, işsizler. Onları alın,
beni almayın” dedim. “Nasıl
yani?” dedi. Müdürlük ve sorum-
luluk bunu gerektiriyor. Öncelikle
onlara iş bulmak zorundayım.
Namık ağabey, “Doğru söylüyor-
sun; çok haklısın. Sen bir dakika
bekle” dedi. Doğan Heper o zaman
Genel Yayın Yönetmeni’ydi. Namık
ağabey gitti, geldi, “Tamam, senle
beraber dört kişi geliyorsunuz”
dedi. Milliyet maceramböyle baş-
ladı.
O dönemin efsane isimlerini bize
biraz anlatır mısınız?
Milliyet’e geldikten sonra Namık
ağabeyle 6 ay çalıştım. Sonra
vefat etti. Allah rahmet eylesin,
müthiş bir insandı. Oradaki arka-
daşları tanıyoruz tabiî ki ama yeni
bir yere gelmenin de telaşı da var
bizde. Namık ağabey, “Bir hafta
burada misafirsiniz. Çayınız, kah-
veniz benden. Oturun, sadece iz-
leyin, sistemi öğrenin” dedi. Bir
hafta sonra da, “Arkadaşlar artık
misafirlik bitti. Ne var elinde” diye
konuştu. O zaman Bob Geldof diye
bir şarkıcı var. Afrikalı açlar için
turneler düzenliyordu. Ben de o
dönemBBC Türkçe servisine spor
haberleri, spor yorumları yapıyo-
rumgünlük. Oradan bir kazancım
da var. Güzel rakamlardı. Oradaki
bir arkadaşım, benden İstan-
bul’daki ünlü atletlerin isimlerini
istedi. “Neden?” dedim. “İstan-
bul’da, Afrikalı açlar için bir koşu
düzenlenecek” cevabını verdi. At-
letizmBasın Komitesi’ndeyimCü-
neyt Koryürek’le birlikte. Herke-
sin haberi var, bir tek benimyok.
Saklamışlar bu haberi. Namık
ağabeye, “Ünlü atletler, Afrikalı
açlar için koşacak” dedim. İsmet
Tongo’nun kulakları çınlasın, onu
çağırdı. “İsmet tam sayfa bu ha-
beri giriyorsun. Boğaz Köprüsü
fotoğrafı bulun” dedi. Birinci haf-
tamda tam sayfa çıktımve ödül
aldım. Bu haber Cüneyt Koryü-
rek’in istifasına neden oldu. Şan-
sal ağabey, Aybars Hünalp ve
Oğuz Tongsir’i havaalanından geri
çevirmişler. Çünkü çok büyük bir
haber. Büyük bir organizasyonla
ünlü atletler koştu köprüde. Na-
mık ağabeyin vefatından sonra
Nezih Alkış geldi. Nezih ağabey,
Hürriyet’e transfer olduktan
sonra Şansal ağabey geldi.
Şansal Büyüka ile anılarınızı an-
latır mısınız?
Onunla da güzel anılarımız vardır.
Dışarıdan birbirimizi tanıyoruz
ama beraber çalışmadığımız için
beni çok tanımıyor. Bizimmes-
lekte insanın altını oyarlar. Ben
işkoliktim. Çok çalışırdım. Her
yerde vardım. Her gece gezerdim.
Spor camiasının gittiği yerlerde
ben de vardım. Bir takım ayak
oyunları oldu. O zaman Beşik-
taş’ın kamplarına foto muhabiri
gitmezdi. Tek kişi giderdik ve her
şeyi yapardık. O zamanki eko-
nomi buna elverişliydi. Kıbrıs
kampına gideceğimBeşiktaş’la…
Şansal ağabey bana soğuk davra-
nıyor. Kamp da bir ay sürecek.
Şansal ağabeye, “İsterseniz ben
gitmeyeyim. Bana karşı bir sıkın-
tınız var. İsterseniz istifa edeyim”
dedim. “Yok kardeşimgit” dedi
ama yüzüme bile bakmadı. Çöze-
medimbu olayı tabiî. Daha bu
kadar tecrübeli de değiliz. Sonra
kampa gittik. Antalya’da bir Metin
Tekin röportajı yaptım. Tabiî o za-
manlar Metin sarı fırtına. İnanıl-
maz fotoğraflar, inanılmaz lâflar.
Tam sayfa olmuştu. Döndümgel-
dim, Şansal ağabey servisin orta-
sında, “Bu adamla ilgili bir daha
kimse bana bir şey söylemesin.
Dedikodu getirmesin. Ağır konu-
şurum” dedi. Bana da “Kardeşim
eline sağlık. Allah senden razı
olsun. Seninle ilgili yanlış düşün-
müşüm” sözlerini kullandı. Bir
maaş ikramiye aldım.
Bugüne kadar kaç ödül aldınız?
42 yıllıkmeslek hayatımda 38
ödül aldım. Neredeyse her yıla bir
ödül düşüyor. Ama birincilik var,
ikincilik de var tabiî. TSYD ödülleri
biliyorsunuz bizim için Oscar nite-
liği taşır. Bir yılın emeğidir o. İtal-
ya’da Capello ile Gordon Milne’i bir
araya getirdim. Çok önemliydi
benim için. Meslekte hep yapıla-
mayacak haberlere imza attım.
Yolsuzlukları ortaya çıkardım.
Gordon Milne’i kovduran haberler
benden çıkmıştır. Yanlış transfer-
ler, sahte oyuncularla ilgili haber-
leri hep ben yaptım.
Süleyman Seba ile yakınlığınız da
ön plandaydı.
Evet, baba-oğul gibiydik. Bana
“Bilal Seba” derlerdi. O yüzden de
çok küfür yedim. Ama hiçbir
zaman yılmadım. Yani Süleyman
ağabey gibi bir fenomenle 42 yıl
aynı masayı paylaşmak benim
için büyük şerefti. Hatta bana
“Bilal Seba” dediklerinde gurur
duyardım. Çünkü çok düzgün bir
insandı, adamgibi bir adamdı Sü-
leyman ağabey. Türkiye aşığı,
Atatürkçü, aydın bir insandı. Laik,
98
99
Sergen’in at yarışı oynamasına yardım eden
Bilal Meşe, Mustafa Denizli’ye yakalandığı
anı anlatıyor...
